Miododajne - Koło Wronki

Przejdź do treści


   Główne rośliny miododajne naszych pasiek



Wierzba / Klon

Nektar i pyłek wykorzystywany przez pszczoły do rozwoju wiosennego, składnik miodów wielokwiatowych


Rzepak

Miód rzepakowy - (nektarowy, jasny) - kolor biały do jasnożółtej, o słabym zapachu kwiatów rzepaku, o smaku słodkim z dodatkiem gorzkiego. Jeden z najczęściej spotykanych miodów, dostępny u prawie każdego pszczelarza. To jeden z midów o najwyższej zawartości glukozy, szybko krystalizuje. Zawiera olejki eteryczne, glukozę, goryczki, witaminy i sporo aminokwasów.  Wspomaga leczenie schorzeń wątroby, trzustki, nerek, dróg moczowych, układu krwionośnego. Ma działanie wzmacniające.


Sady


Nektar z drzew owocowych jest składnikiem miodów wielokwiatowych


Mniszek pospolity

Miód mniszkowy
- cechuje się jasnokremową barwą i delikatnym smakiem. Krystalizuje szybko przybierając drobnokrystaliczną konsystencję. Poszukiwany z uwagi na walory smakowe i zdrowotne. Polecany na schorzenia wątroby i dróg żółciowych.



Borówka czarna

Bardzo rzadko pozyskiwany gatunek miodu.
Występuje w składzie wiosennych
miódów wielokwiatowych -leśnych




Robinia akacjowa
(Robinia pseudoacacia)

Miód akacjowy - w stanie płynnym ma barwę jasno-słomkową do zielonkawej. Niekiedy może być prawie bezbarwny, uważany jest za najjaśniejszy z miodów. Po skrystalizowaniu przyjmuje zabarwienie od białego do kremowożółtego. Ze względu na wysoką zawartość cukru fruktozy długo pozostaje w stanie płynnym, bardzo wolno krystalizuje. Odznacza się delikatnym, lekko mdłym aromatem. W smaku jest słodki, delikatny i lekko kwaskowaty. Ma opinię najsłodszego wśród wszystkich miodów.


malina / jeżyna
Miód gatunkowy  pozyskiwany jedynie z plantacji. Najczęsciej występuje w składzie miódów wielokwiatowych z pasiek zlokalizowanych w pobliżu lasów



Czeremcha
amerykańska (Prunus, Padus).
Miód gatunkowy z czeremchy w Polsce nie jest pozyskiwany.
Występuje w składzie miódów wielokwiatowych z pasiek zlokalizowanych w pobliżu lasów

Podagrycznik pospolity - kwitnie pod koniec czerwca. Rośnie w suchszych i widnych lasach, przy płotach, strumykach, zabudowaniach, w zaroślach. Tworzy duże łany.  Należy do rodziny selerowatych. Składnik miodów wielokwiatowych.


Chaber bławatek
- chwast pól uprawnych o znacznej wydajności miodowej. Miód z bławatka w stanie płynnym żółto-bursztynowy z zielonym odcieniem, po skrystalizowaniu żółty, odznacza się migdałowym aromatem z lekką goryczką. Jest zaliczany do najlepszych polskich miodów. Ze względu na intensywne stosowanie pestycydów bławatek nie występuje już w zwartych łanach, porasta jedynie rowy i brzegi pól. Obecnie rzadko pozyskiwany w wielkopolsce gatunek miodu. Nektar z bławatka wchodzi w skład miodów wczesno-letnich i letnich.

Koniczyna biała


Winobluszcz - Roślina pnąca okrywowa, nektaruje obficie, miód gatunkowy nie jest pozyskiwany, nektar wchodzi w skład miodów wielokwiatowych oraz gatunkowych pozyskiwanych w okresie letnim.

Spadź z drzew liściastych

Lipa

Miód lipowy - uważany jest za jeden z najlepszych odmianowych miodów nektarowych. W stanie płynnym ma barwę od zielonkawożółtej do oliwkowej po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie na białożóte do złocistożółtego. Pod względem konsystencji i barwy miód lipowy w stanie płynnym przypomina olej rycynowy. W wyniku krystalizacji przyjmuje postać drobnoziarnisty, w smaku jest on dość ostry, często lekko gorzkawy. Miody lipowe mają właściwości antyseptyczne, są doskonałe na kaszel, grypę, zapalenie oskrzeli, a także w sytuacjach nerwowych na uspokojenie i bezsenność,

Wrzos

Miód wrzosowy:
Charakteryzuje się rubinowo brunatną barwą i galaretowatą konsystencją. Pachnie wrzosem i posiada gorzkawo-słodki, niepowtarzalny smak. Najbardziej gęsty z polskich miodów, po krystalizacji jego konsystencja zmienia się na bardziej galaretowatą i ziarnistą. Miód wrzosowy stosuje się w choroby nerek i dróg moczowych. Poleca się go w stanach zapalnych gruczołu krokowego, błon śluzowych jamy ustnej i gardła, migdałków, żołądka i jelit, a także przy biegunkach i zaparciach, dnie moczanowej i chorobach reumatycznych.

Wróć do spisu treści